Sarajevo u periodu 1992-1995. godine nije bio opsjednut već podijeljen grad, u čijem muslimanskom dijelu je postojao čvrst unutrašnji obruč koji nije dozvoljavao civilima da napuste dijelove grada pod kontrolom muslimanskih snaga, izjavio je Srni dekan Filozofskog fakulteta u Istočnom Sarajevu Draga Mastilović.

“Dakle, grad je bilo nemoguće napustiti zbog tog unutrašnjeg obruča, a ne zbog srpske `opsade` grada”- rekao je Mastilović.

S druge strane, ističe Mastilović, da je na bilo kojoj tački popustila odbrana Sarajevsko-romanijskog korpusa i da je više destina hiljada muslimanskih vojnika provalilo iz Sarajeva, ne samo da je pitanje da li bi išta živo srpsko ostalo do Drine, već i da li bi danas uopšte postojala Republika Srpska.

On tvrdi da je nesporna činjenica da je srpsko civilno stanovništvo masovno terorisano u dijelovima grada pod kontrolom muslimanskih snaga – zatvarano, mučeno, prebijano, silovano, ubijano, logorisano, prisiljavano na kopanje rovova i druge teške fizičke poslove, sistematski zastrašivano i progonjeno.

Prema njegovim riječima, ne treba izgubiti iz vida ni to da je srpsko civilno stanovništvo terorisano i u dijelovima grada pod kontrolom Vojske Republike Srpske, najviše snajperskom i artiljerijskom vatrom iz dijelova grada pod kontrolom muslimanskih snaga, a na kraju i NATO bombama.

Mastilović smatra da bjesomučni medijski rat koji je vođen protiv Srba još nije ni približno ispričana priča.

“Na primjer, koliko je silovanih Srpkinja u Sarajevu moralo potpisati izjavu da su ih silovali Srbi, da bi im doktori uopšte izvršili prekid trudnoće koja je došla kao posljedica silovanja. Ili, na primjer, postavljanje artiljerijskih oruđa tik uz škole, bolnice, vrtiće i druge objekte odakle su gađani položaji Vojske Republike Srpske, da bi se uzvratna artiljerijska vatra mogla objaviti svjetskoj javnosti kao napadi `agresora` na civile u `opsjednutom` Sarajevu”- navodi Mastilović.

On ističe da egzodus sarajevskih Srba, nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, predstavlja vrhunac stradanja i zaokruživanje procesa zatiranja Srba u Sarajevu, koji su preko noći postali beskućnici u svom gradu i krenuli u izbjeglištvo i rasijanje širom svijeta, ostavljajući ne samo svoju imovinu već i grad koji su vijekovima gradili.

“Samo grobove najmilijih nisu ostavljali, njih su nosili sa sobom, kao siguran znak i zavjet da se u taj grad više nikada neće vratiti”- podsjeća Mastilović.

On naglašava da bi se čitava istorija srpskog naroda na prostoru Sarajeva mogla sažeti u rečenicu da je to bio jedan veoma dugi, viševjekovni kontinuitet trajanja i zatiranja, jer koliko dugo Srbi traju na ovim prostorima, toliko traju i nastojanja da se oni, ako ne sasvim zatru, a ono barem svedu na mjeru koja drugima odgovara.

Prema njegovim riječima, ono što se desilo sarajevskim Srbima u posljednjoj deceniji 20. vijeka predstavlja vrhunac procesa zatiranja i to ne samo fizičkog već i ekonomskog, kulturnog, duhovnog, istorijskog, a na kraju se to pretvorilo u zatiranje pamćenja i prava na pamćenje, koje nažalost i danas traje.

Izvor: SRNA