Postoje mnogi dokazi i spiskovi poginulih Bošnjaka u borbenim dejstvima prije proglašenja Srebrenice zaštićenom zonom UN u aprilu 1993. godine. Taj broj nije zanemariv, ali nigdje više nema njihovih grobova jer su nakon rata posmrtni ostaci preneseni u Potočare i svi upisani kao žrtve iz 1995. godine.
Aktuelni zamjenik načelnika opštine Momčilo Cvjetinović, koji je bio učesnik događaja u julu 1995. godine, kada su jedinice Vojske Republike Srpske oslobodile Srebrenicu, istakao je da su netačne bošnjačke tvrdnje o broju žrtava iz tog perioda koji je upisan na memorijalnom kamenu u Potočarima.

Cvjetinović je rekao Srni da se od izbijanja rata u BiH muslimanska strana konstantno služila lažima i pokušajima prevara.

On je naveo da je u Potočarima prvo postavljen kamen sa upisanim “zadatim” brojem od 8.372 bošnjačke žrtve iz jula 1995. godine do kojeg na sve moguće načine treba doći poimenično kako bi stalno bile prisutne tenzije i osuda srpskog naroda, te život na ovim prostorima bio nepodnošljiv.

“Pod mentorstvom zapadnih sila kontinuirano se bavi manipulacijama, od predstavljanja ratnih događaja, kreiranja incidenata za koje lažno, bez ikakvih dokaza, okrivljuju Srbe, do enormnog uvećanja broja žrtava prilikom pada Srebrenice 1995. godine”- ukazao je Cvjetinović.

Da je tačno da se na sve načine pokušava opravdati “zadati” broj žrtava, Cvjetinović je naveo da to potvrđuje i činjenica da se među upisanim imenima poginulih nalaze imena oko 80 živih ljudi koja su objavljena prije skoro 20 godina, te da je više od 3.000 upisanih imena bilo na biračkom spisku nakon rata.

On je ukazao da su u Potočare preneseni posmrtni ostaci skoro svih Bošnjaka izginulih pri napadima na srpska sela u toku rata, prije 1995. godine, kao što je slučaj Sulje Suljagića, oca direktora Memorijalnog centra Potočari Emira Suljagića, koji je poginuo u decembru 1992. godine, a prenesen je iz bratunačkog sela Voljavica u Potočare i naveden kao žrtva iz 1995. godine.

Cvjetinović je napomenuo da postoje mnogi dokazi i spiskovi poginulih Bošnjaka u borbenim dejstvima prije proglašenja Srebrenice zaštićenom zonom UN u aprilu 1993. godine i da taj broj nije zanemariv, ali nigdje više nema njihovih grobova jer su nakon rata posmrtni ostaci preneseni u Potočare i svi upisani kao žrtve iz 1995. godine, što je istorijska laž koja je neshvatljiva i neprihvatljiva.

Neshvatljivo je da samo rijetke porodice nisu dozvolile da se njihovi poginuli ekshumiraju iz porodičnih grobalja i prenose u Potočare.

“U seoskim grobljima su ostali mnogi nišani sa imenima i datumom pogibije mnogih, čija se imena nalaze upisana i u Potočarima, ali kao žrtava navodnog genocida. Ta imena su ostala i na spomen-pločama u muslimanskim selima koje su postavljene nakon njihovog povratka”- pojasnio je Cvjetinović.

Takođe, on je napomenuo da se u Potočarima među žrtve iz jula 1995. godine ukopavaju i članovi porodica poginulih bošnjačkih vojnika koji izraze takvu želju, što je poznata činjenica koju je prije nekoliko godina Srni potvrdio bivši direktor potočarskog memorijala Mersed Smajlović.

Međunarodni zvaničnici to znaju i ne reaguju na te podvale jer je sve to sastavni dio projekta koji je, prema Cvjetinovićevim riječima, doveo do priče formulisane, bez poštovanja odredaba i pravila, kao genocid.

“To je neki posebni genocid po nekim trenutnim pravilima, a proglašen je s ciljem da se okrivi i ponizi srpski narod i omalovaže njegove žrtve u posljednjem ratu u BiH, ali i u dva svjetska rata u kojima je dao ogromne žrtve i bio uvijek na pobjedničkoj strani boreći se protiv fašizma i osvajača”- naglasio je Cvjetinović i dodao da se time pokuša opravdati NATO bombardovanje Republike Srpske i Srbije.

On je rekao da se javlja sumnja da su u Potočarima ukopane i neke srpske žrtve za kojima se traga više od 30 godina budući da niko ne kontroliše ukopavanja u tom centru.

NAJVIŠE BOŠNJAKA NASTRADALO U MINSKIM POLJIMA I MEĐUSOBNIM SUKOBIMA

Cvjetinović je ukazao i na poznatu činjenicu koju su javno iznosili i preživjeli muslimanski vojnici, učesnici kolone koja se iz Srebrenice povlačila u proboju prema Tuzli, a to je veliki broj samoubistava, pogibija u minskim poljima.

Veliki broj njih nastradao je i u međusobnim obračunima prilikom lutanja po šumama i susreta dezorijentisanih muslimanskih vojnih grupa kada su se sukobljavali do istrebljenja ne znajući da su ista vojska, a plašeći se zarobljavanja, jer su bili svjesni zločina koje su počinili nad srpskim stanovništvom tokom rata.

“Poznat je slučaj da su nađeni obješeni o jedno drvo otac i sin”- naveo je Cvjetinović i istakao da je najviše nastradalih Bošnjaka prilikom pada Srebrenice bilo u međusobnim obračunima i u minskim poljima.

On je ukazao i na to da je poznato da je postojao spisak za likvidacije nepodobnih koji je sačinio vrh lokalne SDA i da su mnoge likvidirali njihovi sunarodnici.

Na osnovu “zadatih” brojeva i različitih lažnih priča dolazi se do rezolucije o Srebrenici, za koju je Cvjetinović istakao da je projekat davno smišljen u zapadnim centrima moći.

Prema njegovim riječima, taj projekat se s vremena na vrijeme dopunjava da bi se na sve načine zabranilo govoriti i spriječilo istraživanje istorijskih činjenica u zbivanjima oko Srebrenice, uz prijetnju žestokim kaznama, iako je poznato da je sve podložno reviziji i provjeri osim navodnog “srebreničkog genocida”.

On smatra da je cilj da Srbi budu pokoreni kao slobodarski narod, da prihvate zapadne vrijednosti i postanu poslušnici u BiH i Hrvatskoj, pa i Srbiji, te da Zapad među Srbima traži saveznike koji će sprovoditi takvu politiku.

Izvor: SRNA